No­szę twe ser­ce z sobą (no­szę je w moim 
ser­cu) ni­g­dy się z nim nie roz­sta­ję (gdzie idę 
ty idziesz ze mną; co­kol­wiek ro­bię sa­mot­nie 
jest two­im dzie­łem, ko­cha­nie) 


i nie znam lęku 

przed lo­sem (ty je­steś moim lo­sem) nie pra­gnę 
pięk­niej­szych świa­tów (ty je­steś mój świat praw­dzi­wy) 
ty je­steś tym co księ­życ od da­wien daw­na zna­czył 
tobą jest co słoń­ce kie­dy­kol­wiek za­śpie­wa 

oto jest ta­jem­ni­ca któ­rej nie dzie­lę z ni­kim 
(ko­rzeń ko­rze­nia za­lą­żek pierw­szy za­ląż­ka 
nie­bo nie­ba nad drze­wem co zwie się ży­ciem; i ro­śnie 
wy­żej niż du­sza za­pra­gnie i umysł zdo­ła za­ta­ić) 
cud co gwiaz­dy pro­wa­dzi po udziel­nych or­bi­tach 

no­szę twe ser­ce z sobą (no­szę je w moim ser­cu) 

Edward Estlin Cummings